Motorleslogboek 18

Examen AVD (motor verkeersdeelneming): afrijden.

15 mei. Om 9.20 uur bij de rijschool op de Diodeweg. Bedoeling is eerst een uurtje voor te rijden. Dat is prettig en we laten Richard voor ons rijden om de laatste tips te geven. En die zijn prettig. Vooral de rust bewaren, kalm aan als het andere verkeer onzeker is en aan het rommelen. Ook bij het nemen van de snelweg nog even scherp beoordeeld door Ries. 'Je kunt er makkelijk voorbij', is een veel gehoorde zegswijze.

En dan is het zo ver. We rijden naar de Holenweg, het CBR zit hier tegenwoordig.

CBR - Hoorn

Om 10.45 uur start mijn examen. Het duurt 55 minuten, na mij is Zito. Hij wordt gek van de zenuwen, kan niet meer lachen en heeft nauwelijks geslapen. Dan worden we opgeroepen. Ries en ik stappen de examinatorenkamer binnen waar een aantal tafels staat met examinatoren, motor- en autoexamens door elkaar. Ik zie een bekend gezicht. Dezelfde examinator als tijdens het behaalde AVB examen. Mark de Jong. Daar had ik al een hoopje op. Maakt volgens Ries niets uit - ze bijten niet (aldus Ries) - maar mij doet het goed. Ik meld het ook. Na het ondertekenen van de oproep begint het. Ik krijg al gelijk vragen afgevuurd voor de verdere instructie over het verloop van het examen. "Wat wil ik vandaag van je zien Arjan; waar draait het nou om bij het motorrijden?" Ik antwoord dat het vooral gaat om veilig rijden. Dat is ok, maar er wordt naar toelichting gevraagd. Dat betekent het gebruik maken van de voordelen van de motor. Kortom pittig rijden, dus sneller weg zijn en de vrije ruimte bereiken en wendbaarheid.

Na de instructie is het tijd om naar de motor te gaan. De spanning stijgt. Ries controleert op verzoek de verlichting, ik mag de knipperlichtjes doen. Dan vraagt de examinator om de zaken te noemen die ik kan controleren aan de motor. Ik ga de hele BRAVOK af. "Ok, dan zoomen we even in op de olie", "Hoe controleer je dat en waar is de olie nou belangrijk voor". Even later meldt hij, overleggend met Ries, dat er eigenlijk drie eigenschappen zijn die olie verzorgen. Ik noem smering en koeling. Op dat laatste zegt hij naar Ries: "Zo, we hebben een kenner". "En ook nog afdichting". Wist dat eigenlijk wel ergens, maar was er niet op gekomen. Hoe dan ook, goed afgelegd.

De rit. Als ik er klaar voor was en aangekleed, mocht ik hun kant oprijden. Examinator en Ries rijden in een witte Prius zonder herkenbare tekens of L-teken. In mijn hoofd klinkt wat is gezegd: "Ga nou gewoon lekker motor rijden en houd geen rekening met ons, of dat je ons kwijtraakt. Raak je ons echt kwijt en buiten bereik van de radio, stop dan gewoon op een veilige plek.

We vertrekken. Ries instrueert. Al voor de Lidl hoor ik Ries zeggen: "Eh Arjan, ff je knippertje". Gloeiende gloeiende, begint het nu al?! Maar goed, snel naast me neer gelegd. We gaan rechts af op de rotonde. Yes! de gevolgde route die ik bekeek op Examenroute.nl. Bleek niet één op één, maar wel grotendeels gelijk. Gelukkig zag ik dat de hele stad 30km terrein is. Goed voorbereid dus. Hierna over Grote Oost, Wijdebrugsteeg, Veermanskade, Nieuwendam, langs waar vroeger het pannenkoekhuisje was. Op het Achterdom krijg in de opdracht in deze straat de stopopdracht uit te voeren. Ging prima. Daarna richting Dijk, langs Het Park tot aan Scharwoude. Eerste afslag links. Op de Dijk steeds een auto voor me. Ik twijfel of ik ga inhalen, maar doe het niet omdat ik het zicht echt te beperkt vind. Ik denk dat wanneer ik daar op zak het dan maar zo moet zijn. Dan se Zesstedenweg op. Eindelijk mijn kans waar ik op wacht en wat ik me zo heb aangeleerd de laatste lessen. Pittig het gas er op. Ik ga op deze 60 km-weg snel door naar dik 70, zoals het moet. Dan twee keer links en ik voel het al. We gaan hier al de snelweg op richting Leeuwarden is de opdracht. Snelweg oprit is leeg. Maar ik heb rood en er gaat nog net een lesauto voor me. Shit, denk ik en hoop op een langer rood zodat ik goed snelheid kan maken. Het blijkt voldoende. Goed kijken op de snelweg en ik heb goed ruimte. Ik ga redelijk vlot naar links maar er komt een busje voor me. Ik blijf er achter, genoeg ruimte en ik tel 21, 22. Mooi. Het busje gaat naar rechts en ik trek flink door er voorbij. Ries meldt naderhand dit een prima actie te hebben gevonden. "Busje voorbij om hem niet weer voor je te krijgen". Dan gebeurt het waar ik op hoop. Ik ben 'ze' kwijt. Ik zie geen witte auto. Yes, haha. Ik kon gelijk wat meer ontspannen rijden zonder die twee in de nek. Ik kijk voor de afrit Hoorn-Noord. Veel vrachtwagens en een bus. Dus ik kies ervoor om op tijd naar rechts te gaan voor de bus. Prima. Hierna rechts af bij de eerste stoplichten na de snelweg. Dan dus Hoorn-Noord in.

Examenrit AVD 15 mei 2014

We gaan na de bekende route in Zwaag via de Zwaagmergouw de Dorpstraat in. Ik krijg geen instructie dus linksaf, want rechtdoor is de weg geblokkeerd. In tegenstelling tot de fout die Zito en ik vorige week maakten. Dan langs de achterkant Huesmolen, politiebureau naar de kruising provinciale weg. Daar linksaf. Bij de eerste stoplichten na de stoomtramoverweg zie ik rechts een rij auto's, linker rijstrook leeg. Kut, wat nu. Ik blijf maar achter de auto's want we gaan toch terug naar de Holenweg. Ik heb er snel spijt van. Had ze makkelijk voorbij kunnen komen.. Verder gaan we, retour naar het CBR.

Ik ben gespannen. Ergens weet ik dat ik geen gekke dingen heb gedaan. Er zaten veel verkeersinzicht zaken in het examen. Dus geen richtinginstructie doorkrijgen maar op de borden letten om wel of niet af te slaan. Dat ging allemaal goed vond ik. We gaan weer aan het tafeltje zitten. Ik kan niets opmaken aan de neutrale blik van examinator Mark. Maar dan. Dan zie ik hen zijn hand naar me uitsteken en op uiterst ontspannen manier zeggen: "Gefeliciteerd, je hebt prima gereden." Ik blij en pak zijn hand met beide handen. Mijn blijdschap verbaast hem en hij vraagt of ik twijfelde eraan. We bespreken de rit kort na. "Tja, maar op het eind werd je een beetje onzeker", "We zaten allebei in de auto je de linker rijstrook op te duwen". Hij vraagt of het kwam, dat ik dat niet deed, door het idee van de examinator. Ik bevestig dat maar. Ik weet niet meer wat ik denk. Maar stem wel toe in het feit dat ik het zelf voortaan altijd wel zo zal doen, zoals zij wilden. Dat blijkt de zaterdag erop bewaarheid. Dat ging lekker!

We spreken nog wat over de nieuwe manier van aanvragen. Je moet een afspraak maken. Maar goed, dat maakt niet uit zegt de examinator: "Je hebt hem!"

En zo is het!

Ik geef Ries een klap op de schouder, die daar haast van schrikt. Hierna is Zito aan de beurt. Hij slaagt ook. Fijn, we kunnen leuk op de foto.

Yes, we've done it!

Het afscheid valt me toch ergens zwaar. Na de eerste les op 30 november 2013 is het gek om niet meer terug te hoeven. Ik heb het intens beleefd en mensen ontmoet die ik anders niet had ontmoet. Ik denk aan naast Ries, Ruud, Zito, Rianne, Greg, Bibi, Stefan, Paul, Stella.

Het is volbracht. En zoals Ries schreef bij de foto: 'en nu knalluh!'

Motorleslogboek 17

Motorles 26 'Laatste les'

Zaterdag 10 mei. Regen, veel regen. De laatste les was weer met Zito. We reden aanvankelijk matig. Ik nam geen ruimte bij tegenliggers door me tussen auto's op te stellen in de Kersenboogerd. Ging de Dorpstaat in ondanks een geel werkzaamhedenbord en stelde me niet lekker op op de kruising Zwaagmergouw en Dorpstraat. Een rond verkeerslicht bij links afslaan moet je alarmlichten laten zwaaien. Vanwege de tegenliggers. Dus kalm aan oprijden en niet je midden op de kruising op gaan stellen en aandringen. Zo word je sneller aangetikt door tegemoet komende auto.

De rest van de les was verder prima. Geen bijzonderheden ondanks de regen. Kijkgedrag is goed. Handigheid met de motor ook in orde, maar dat zal na het slagen helemaal verder eigen moeten worden gemaakt.

Motorleslogboek 16

Motorles 25

Met de finishline in zicht wederom een proefexamen doorgemaakt. Ik zou deze laatste les met Zito doen, maar die kwam niet opdagen. Dit gaf Rianne de mogelijkheid een dubbele les te nemen. Leuk weer eens. Was december toen we samen een AVB-les deden.

Eind in zicht (?)

Richard legde de lat hoog, zei dit ook met een lach om de mond. Ik kreeg de opdracht de les voorop te rijden. Rianne moest goed op mij letten: wat ik deed, hoe ik deed, wanneer ik deed en ook waarom. "Arjan rijdt op examenniveau, dus kijk naar hoe dat is", aldus Ries. Dit legde inderdaad een lat ergens, maar vooral erg fijn om te horen gezien de eeuwige gedachten als 'kan ik het wel?', 'haal ik het wel?'.

Dan is het fijn te merken dat eerder gemaakte fouten nu aandachtig worden behandeld tijdens de les. Het nadenken tussen de lessen door over de fouten, maar ook de dingen die goed gaan, zorgen toch echt wel voor een leereffect. Meest is van technische aard. De verkeersregels lukken wel, dacht ik. Tja en dat krijg je dan toch weer op de neus tijdens de eerstvolgende les. Bij het Mariaparkje (Wilhelminaplantsoen (Emmalaan 《》Sportlaan) dus, realiseer ik me nu! Goed inprenten voor het examen) even geen fietsers voor laten gaan. Voorrang niet verlenen is niet iets dat je wilt op het examen.

Verder was het vandaag 'eigenwijze zaterdag', zei ik tegen Ries tijdens het tanken. Eerst Rianne die vanaf het ziekenhuis niet goed voorsorteerde om de kruising richting MediaMarkt te gaan, maar dus dubbel links. En later ik de instructie naar Leeuwarden te gaan op de snelweg, nou ja richting Leeuwarden natuurlijk, en domweg gericht was op de afslag Westfriese Parkweg. De bochten verknalde ik trouwens na het realiseren van de fout. Overigens niet iets waarvoor je zakt, rijden van een verkeerde route.

De examinator wil wel een stukje snelweg zien. Die kwam er sowieso, zij het later. Na de Hulk de snelweg op richting afslag Hoorn. Zag nu ook weer het grote voordeel van vroegtijdig kijken naar de snelweg. Deen vrachtwagen. In eerste instantie plande ik erachter uit te komen. Maar Ries riep tijdens de oprit dat ik met de motorsnelheid er makkelijk voor kon. En dat is natuurlijk ook zo. Stom even, gewoon gaan met die machine. Even nog meepikken voor het examen.

Het deed me goed tijdens de les Richard mij als voorbeeld te horen gebruiken voor Rianne. Deed ook denken aan de omgekeerde situatie een aantal weken geleden. Daar kon ik dan stevig van balen. Maar ja, inmiddels is er veel bijgeleerd, dus het werkt. Het ging over het vroeg kijken op kruisingen en zijwegen ("Kijk naar Arjan's helm, daaraan kun je zien hoe vroeg hij begint te kijken"). Sneller op de hoogte zijn betekent eerder kunnen doorrijden en niet hoeven gas geven om vervolgens snel te moeten afremmen. Meer mogelijkheid van het doorrollen. Ook het schakelen was nu rustiger. Gewoon minder schakelen en de motor meer trekkend houden. Niet in de eerste versnelling dus. Ik kreeg hiernaast indirect bevestiging van de verbetering ten aanzien van het te ontspannen, lees als een oud wijf, rijden eerder in de lessenreeks.. Ik merkte zelf al veelvuldig vooruit te rijden zonder de verkeersschoolcollega in de spiegels meer te zien. Dit had niet met de snelheid van optrekken te maken, natuurlijk ook, maar vooral op tijd kijken, weten dat er niets komt en die kruising over met lekker wat gas. Toch ook steeds opgelet en bevestigd gekregen dat waar het vrij is ik nu wel het gas opendraai.

Toen nog even filerijden tijdens een halt voor de stoomtram. Ries en ik kwamen vervolgens naast elkaar voor het stoplicht. "En, ga je de strijd aan met je instructeur?" Dat had ik voor de vraag al besloten. Kwam goed mee. Maar ja toch mijn meerdere moeten erkennen. Ik 650, hij 1250cc. En een bak ervaring... Wel erg gelachen. 144 op mijn teller. Ahum, op een 80 weg dus.

Goede les dus en leerzaam. Wederom leren van de foutjes en die herstellen, het goede behouden. Desondanks zoals Ries vroeg en antwoordde: "Bestaan een foutloze examenrit? Ik moet de eerste nog meemaken".

Motorleslogboek 15

Motorles 24

Vandaag kregen we, Zito en ik, een les waarin Richard niets zou zeggen behalve richtingaanwijzingen. Kortom het was heel rustig op de intercom. Behalve een knipperlichtje van Zito, een wachtende Zito op een parkeerplaatsje en ikzelf die wachtte op Zito en Ries (dit keer met bijrijder een aankomend motorinstructrice) toen ik even een dubbelrondje reed in op de rotonde bij de Lidle. "Heel goed, zo kan het ook", aldus Ries. Meteen een leuke oefening in het bochtenwerk.

Hoe dan ook, er waren natuurlijk wel weer een paar puntjes. Vandaag miste ik namelijk een versnellingsindicator. Meerdere keren getwijfeld of ik nu in 3 of 2 de bocht door ging. Dus maar terugschakelen waardoor ik minder soepel in de eerste versnelling de bocht doorkwam. Hiernaast was er het punt van verplaatsen op de snelweg van rechter naar linkerrijstrook. Daarbij kwam ik te veel links uit in plaats van in het midden. Baalde ik wel van omdat dit het gevoel van controleverlies opriep.

Het lijkt er dan op dat de punten van de vorige les nu goed gingen omdat die in het middelpunt van mijn aandacht staan, maar dat er weer nieuwe/oude zaken zijn die even wat minder gaan. Maar de frequentie daarvan en ernst worden wel steeds minder. Verkeersregels, kijkgedrag, voorsorteren, voor laten gaan, tussentijdse stopopdracht, het gaat allemaal goed. Leuk, maar wel daardoor iets om goed aandachtig bij te blijven anders denk ik daar straks te makkelijk over en gaat het verkeerd op het examen.

Leuke van deze les is dat we geen tussentijdse evaluatiestop deden. Maar echt alleen maar doorrijden elke situatie die maar lastig kan zijn opzoekend. De controle over de verschillende verkeerssituaties is er. Dat geeft vertrouwen.

Voor nu: scherper de bochten door met trekkende motor in het juiste verzet! De tweede versnelling dus. Minder schakelen. Goed de motor controleren op de snelweg. Dat dit strak onder de kont houden dus. Temmen die machine!

Ries en 'stagiair' waren tevreden. Netjes verder was het motto. Zo blijven doorgaan en vooral schaven en poetsen aan die dingen die beter kunnen.

Heel leuk om op het eind nog even kriskras door Hoorn 80 te knallen. Ries met stagiair even flink op het gas en plat de bochtjes door. Daarbij met de schoen over het asfalt. Zito en ik er achteraan. Dik 80 over de wegen. Dat was leuk zeg, daarna steeds vol op de rem en heerlijk de bochten door. Zo even uitleven is wel een heel lekkere afsluiting.

Ten slotte nieuws van het examenfront. Zito en ik doen samen examen. Zie er naar uit om samen op de foto te staan straks!

Motorleslogboek 14

Motorlessen 22 en 23

"Door motorrijden ben ik anders gaan autorijden", is iets dat je als aspirantmotorrijder niet zelden hoort. Ben nog te 'jong' om dit te kunnen bevestigen. Denk dat het wel losloopt. Wel is het zo dat ik heel anders ben gaan fietsen. En dan met name het bochtenwerk. Kantelen nu ook in alle hevigheid op de gewone en racefiets zorgt voor kortere bochtjes dan ik ooit voor elkaar kreeg.

Hoe hebben we de laatste twee lessen beleefd. Overwegend goed. Les 22 was een rit samen met Bibi. Haar kende ik nog van het AVB. Gezellig dacht ik. Zij moest de volgende dag het AVD-examen afleggen, dat ze ook haalde overigens. Nog even wat bochtenwerk doornemen en daar hadden we mijn eerste leerpunt van vandaag te pakken. De bochten gaan stukken beter. Alleen de lange bochten rechts draai ik te snel richting apex in. Dus te vroeg naar binnen. Verder een lekkere rit zonder al te veel opmerkingen. Ik zat alleen nog wel te klooien met het gas. Te veel gas vanuit de startblokken, te veel gegier. En bij filerijden de tip gekregen gewoon geen gas geven alleen rijden op de ontkoppelde motor. Kijk daar kwam de eerste les nog even om de hoek. Leuk. "Nou, vandaag ging ook wel lekker", meldde Ries. Voor de rit startte gaf hij al aan dat we gezien de goede rit van de vorige keer, les 21, aan het eind wel het examen konden gaan plannen. Nog een week of vijf. Kijk lekker dus. Duurt nog wel even, ook wel weer jammer.

Maar dat jammer was snel weg tijdens les 23. Zoals zo vaak ging ik er te makkelijk over denken, te weinig kritisch met mijzelf bezig zijn op de motor. "Jongens, we maken er een proefexamen van", kregen Zito en ik te horen. Dus ik kalm aan, goed oplettend rijden. Iets te kalm, veel te kalm. Te afwachtend, te traag tempo, te traag over de kruisingen. Zonder dat er verder echt fouten te bemerken waren. Motortechnisch ging het prima. Ook het kijken was goed. Tijdens de tussen stop moesten Zito en ik, zoals te doen gebruikelijk, zelf onze rit beoordelen. Dat deden we. "Nou", zei Ries, "dan heb ik nieuws voor jullie. Jullie zijn allebei gezakt". Goffer de goffer, Van Es. Krijg nou de rambam.

Tja, zoals Rianne zegt: "Ries heeft altijd gelijk". En ook nu is dat waar. Bovenstaande traagheden waren mijn makke. Die van Zito waren van ander orde. Door oranje/rood-grens qua verkeerslicht. Oudere heer geen voorrang verlenen op het zebrapad. Dat soort zaken.

Ik baalde flink. Wat een tegenvaller na twee prima lessen. Ondanks dat ging de tweede helft stukken beter. Zelf had ik een wat minder gevoel, maar Ries wees me erop dat de tweede helft echt een correctie van de eerste was. Ik dus toch te snel uit het veld geslagen. En toch is dat goed. Ik moet scherp blijven en kritisch op mijzelf. Ik maakte het mij te gemakkelijk. Onbewust door de gedachte het lukt allemaal wel. Ik kan dan dus niet verslappen. Wat een goede les is dat.

Leerpunten van dit alles:

• blijf vlot doorrijden. Snel de kruisingen over. Daar waar de weg vrij is, gaan met die helse machine, net als in de tijd van Floor Godfriedt.
• Voorsorteren. Bij beide lessen is dat iets dat echt beter moet. Gewoon de regels volgen die er zijn. Dat heb ik met de racefietsrit ook nog eens scherp getoetst door stukken van de motorles te rijden.
• Geconcentreerd zijn. Niet alleen bij de snelweg oprijden, maar ook bij de aanstaande afrit. Het ertussen gooien van de motor kon vond Richard. Toch is het lekkerder dit niet bij het examen zo te hebben.

Conclusie ik heb nog sowieso vier lessen voor de boeg. Motto zal zijn opletten op de leerpunten en alles wat daarvoor is aangeleerd. En boven alles: rijden voor mijzelf!

Motorleslogboek 13

Motorlessen 18, 19, 20 en 21

Na een (te) lang intermezzo wordt het tijd de voortgang te beschrijven van mijn motorrijopleiding. De stappen in lessen 18 t/m 20 kenmerkten zich door een gespannen eerste helft, en een rustiger, meer ontspannen eind. Te veel met Zito en Richard bezig, te weinig met plannen, technisch motorrijden of mijzelf. Desondanks was er toch steeds goede progressie. Spiegelen, bochten, ruimtekussen vergroten. Het was er allemaal wel in toenemende mate.

Les 21, de laatste tot nu, was aanzienlijk anders. Er zijn wel vaker goede gesprekken met Ries (instructeur Richard, voor niet intimi). Vooral als ik mijn les niet deel met een medeleerling. Al pratend lukte het Ries ("ik mag Meneer Van der Meijden zeggen") er achter te komen wat nu precies het (en dat van vele andere leerlingen) pijnpunt is. Probleem is dat ik niet voor mezelf rijd. Ik ben teveel met Richard bezig. Wil hem laten zien dat ik het goed doe. En ja, straks ook voor de examinator. "Ik zeg: daar gaat het mis!", aldus Ries. Voor wie ik het doe, het motorrijden? Voor wie doe ik het straks? Ware vragen.

Dit bleek een eye-opener van jewelste. Goh, dan kun je als psycholoog toch met een kinderlijk gemak door de rij-instructeur even worden doorgelicht. Ik heb hem nooit onderschat. De man heeft er immers talent voor. Ries gaf enkele voorbeelden waarom mensen zijn gezakt in zijn praktijk. Een dame met auto-examen die goed keek, langzaam reed, maar net niet voor het stopbord echt stil stond. Dit zat haar zo dwars (met de gedachten aan het eventuele oordeel van de examinator) dat ze vervolgens bij de komende kruisingen niet meer oplette en meerdere fouten maakte. Toen de examinator haar de teleurstellende mededeling bracht, wist zij wat haar fout was... Niet dus. Dat stopbordfoutje was niet het euvel, wel het er niet meer bij zijn de rest van het examen en zij vervolgens fout na fout maakte. En zo noemde hij nog een paar vergelijkbare situaties. Moraal: niet bezig zijn met de instructeur en examinator. Rijd voor jezelf en let vooral op het andere verkeer. Van instructeur en examinator heb je niets te vrezen, die rijden je niet zomaar aan.

Dit had effect. Want Ries liet mij rijden. Geen instructie waarheen. Zelf koers bepalen terwijl hij niets door de intercom meldde. En zo ging het. De dijk af naar het eind van Schellinkhout. Deze plaats door richting Oosterblokker, Westfrisia, snelweg, turborotonde, stadje, terug op die helse rotonde en via snelweg naar Wognum. Daar opteerde ik voor een evaluatiemoment. Ik moest mezelf beoordelen. Er ging best veel goed: rust, controle, bochten, kijken, spiegelen, ruimtekussen. Eigenlijk allemaal lekker. Ries was het eens en liet dit zien met zijn kenmerkende knikkende en grijnzende gezicht.

Teruggekomen, terwijl ik evenmin een brede grijns onderdrukken kon, meldde Ries: "Dit is motorrijden". "Nu ben je dus niet aan het lessen." Wat een bemoedigende woorden. Zeer blij mee. Verder gaf hij aan eigenlijk niet zo veel te melden te hebben, behalve het feit dat dit een goed teken is. "Houd dit vast!", aldus Hr. Van der Meijden.

Niets meer om aan te werken? Zeker niet: in de stad toch iets meer afstand houden, letten op de dode hoek. De snelweg wat vlotter op. Oprijden met dezelfde snelheid als het doorgaande verkeer. Àls het kan.

Conclusie: zeer tevreden en voldaan.
Beleid: voortzetten en uitbreiden van de ingezette lijn.

Motorleslogboek 12

Motorles 17

De zeventiende les alweer. Dat betekent dat ik 10 (8 + 2 eigenlijk) AVB lessen en 7 lessen op de weg heb afgerond.

Sinds vorige week merk ik dat de macht over het stuur toeneemt. De fiets wordt steeds beter controleerbaar. Met name het duwen met de knieën gaat goed. En ook het kijken gaat steeds beter. Richard merkt dat op. Vorige week en deze les deel ik met Zito Schouten. Beiden vrijwel gelijk niveau, met eigen accenten.

Wat waren deze vandaag? Inparkerende auto's. In Schellinkhout. Zie nog de angstige blik in 's mans ogen. Passeerde ik te nabij van achter. Houd die afstand erin. Dat is inderdaad wel een stuk verstandiger in plaats van denken "oprotten met die hoestbui, auwìh!" en er dan langs tetteren.

Invoegen. Dit mag zekerder en op tijd. Richard komt mij bijna voorbij op de Westfrisia, hoewel ik hem wel snel in de dode hoekkijker had. Dus plannen, meer vooruitkijken naar de komende situatie. Naar de stoplichten toe plannen, is in middels een wel haast gevleugelde uitspraak in het oortje.

Dit invoegen geldt ook voor het oprijden op de snelweg. Goed vroeg kijken wat de situatie is. En dan niet te lang wachten naar de linker helft te gaan.

Bij al deze handelingen ook goed spiegelen. Vooral ook bij het aangeven van de richting. Eerst de ene spiegel, dan de ander, dan de dode hoek en als laatst die knipper aan.

Tenslotte het rijden op een rotonde. Probeer steeds de rechte lijn te pakken: van buiten, naar binnen, naar buiten. Dus rechterkant weg, linkerkant op de rotonde en uiteindelijke rechts de afslaande weg op. Zo kun je namelijk nog remmen als het moet omdat het bochtenwerk wordt vermeden. Doe je dat op de andere manier en moet er geremd worden. Dan liggen we binnen de korste keren op de bek.

Honda cb900F 'Hornet'

Tip voor de kwaliteit van de weg, zeker zonder ABS vanwege de Hornet: niet per se in het midden blijven rijden als daar zand of stof ligt. Zoals vandaag. Remmen op zand betekent griploosheid.

Hornet, oftewel Horzel

Leuk waren de twee met lange haren wapperende motordames. Zaten wel erg dicht op de auto voor hen. En Richard maar zeggen: "Oh en dan wel heel erg goed kijken, doen jullie bij mij lang zo overdreven niet". Haha, ja joh, ...dus... Tja Richard begon met melden dat we achter die 'lekkere meiden' aan moesten. Maar overwegend werden we wel gecomplimenteerd voor ons kijkgedrag. Op kruispunten, zijweggetjes enzovoorts.

Conclusie een heel goede les die extra leerzaam was doordat we nog langs een aanrijding moesten rijden ook en ruimte maken voor de politiewagen.

Wel is het zo dat het ongeduld toeneemt. De jeuk eveneens. Die helse machine staat stil in de tuin. Ik kan niet wachten om te gaan...